بنام نامی دوست که حادث وجودم از قدیم رحمت اوست. کتاب آموزش بازیگری در قرن بیستم به قلم آلیسون هاج ALISON HODGE که در ترجمه ی خانم هاجرهوشمندی هوج معرفی گردیده با اشتباهات ویرایشی عطاء الله کوپال در سال ۱۳۹۹ توسط موسسه انتشاراتی افکار جدید تهران به چاپ رسیده است. ساختمان کتاب،گزینش آراء برخی از بازیگران و کارگردانان عرصه نمایش از استانیسلاوسکی تا استانیوسکی است که پیش از این درباره بازیگری تاتر سخن سفته اند و به جای آنکه بدنبال ارائه راه حلی بر مساله ی خریدار باشد ،متاثر از استراتژی های فروش و بازاریابی است. ترجمه با وابستگی بالا به معنای تحت الفظ در کمال بی حوصله گی و شتابزده انجام شده وخالی از هرگونه ذوق و سلیقه هنری است. کم ذوقی مترجم موجب تنافرواطنابی رکیک درمتن گردیده و مطالعه کتاب را کسل کننده و محال می نماید. بهتر بود مترجم درابتدا نویسنده ی کتاب را معرفی نماید سپس علت انتخاب واهمیت و ضرورت ترجمه ی اثر را برای مخاطب تبیین نماید تا خریدار کتاب بتواند با دریافت اطلاعات صادقانه و کافی اقدام به خرید اثر نماید، در واقع علت این کار ، چیزی جز علامت دهی غلط عمدی برای فریب مشتری و فروش بیشتر نیست.دراولین خط پیش گفتار از کتاب،خانم آلیسون کتابش را مجموعه ای برگرفته از مقالات پیرامون موضوع بازیگری معرفی داده فلذا لازم است برای حفظ امانت و رعایت اخلاق عناوین مقالاتی که از آنها برای تالیف کتاب سود جسته به همراه نام نویسندگان ارائه نماید. یکی از مهم ترین نکات فنی در نگارش کتب آموزشی و مقالات علمی، ارجاع دهی دقیق وارائه کامل منابع و ماخذ مورد استفاده درمتن و پایان پژوهش است . ضعفی که درکتاب آموزش بازیگری در قرن بیستم کاملا مشهود است. پیشینه ی درست و مناسبی ازآموزش بازیگری در کتاب ارائه نگردیده .عدم اشراف ، نقص در پژوهش و عجز در ارتباط دهی و انتقاد از آراء مطروحه دلیل دیگری بر ناتوانی نویسنده ی کتاب در ارائه ی تحلیل و استنتاج تعلیمی است. قلم نویسنده ضعیف و کتاب در حد توصیف آنهم بشکلی ناقص و ابتر است.اگر کسی با دیدگاه و هستی شناسی استانیسلافسکی آشنایی نداشته باشد و کتاب های ایشان را مطالعه نکرده باشد ،در کتاب حاضر به تصویر ناقصی از وی می رسد. عدم ارائه ی پیشینه و ورود نامناسب به بحث آموزش بازیگری در این کتاب، موجب شده تا جذابیت و ضرورت موضوع برای مخاطب تبیین نشود بگونه ای که از صفحه ی ۳۰ به بعد مطالعه ی اثر به طرز ناامید کننده ای خسته کننده می شود. با توجه به کتمان عنوان و نویسندگان مسوول مقالاتی که مورد استفاده در نگارش اثربوده اند ، روش گرداوری مطالب و منابع گنگ و نامتعارف می باشد فلذا ارزیابی صحت و سقم مطالب کتاب میسر نمی باشد. بحث بازیگری در کتاب حاضر به پرداخت و نتیجه گیری نمی رسد و خواننده ی کتاب بیشتر گیج و گرفتار می شود تا اقناع.در واقع کتاب حاضر به دنبال حل مساله یا پاسخگویی به نیاز مخاطب در باب رسیدن به روش های منطقی نظری و عملی جهت اکتساب مهارت بازیگری نیست بلکه بیشتر کلی گویی و صرف فعل ماضی است تا تشریح و تحلیلی دقیق از وضعیت گذشته برای اتخاذ استراتژی های درست در آینده. در گرداوری مطالب کتاب نیز روش تحقیق ، منابع تحقیق ونویسندگان مسوول معرفی و اعلام نگردیده اند فلذا آنالیز مطالب وارزیابی علمی آن میسر نمی باشد. به زعم اینجانب کتاب در تحقق هدف ناتوان است زیرا به بیان روشن ومناسب مساله نرسیده است. فلذا کتاب حاضر را فاقد ارزش علمی و استنادی دانسته و برای مطالعه به علاقه مندان هنر بازیگری پیشنهاد نمی کنم . درپناه خرد باشید آیناز سعدآبادی ،دانشجوی بازیگری _اسرافیل شیرازی